Jean Marie Piron: De tuin der lusten, remixed

Hiëronymus Bosch (ca.1450-1516) schilderde “De tuin der lusten” vanuit een rooms-katholieke instel­ling. De zwarte personages stellen de gevallen engelen voor die de witte personen verleiden tot seksuele- en andere aardse geneugten. Vooral in het midden­pa­neel van dit drieluik steekt hij een moralis­ti­sche vinder op, en waarschuwt ervoor dat wie zich aan een decadente levens­stijl overgeeft, na het kortston­dige genot, voor eeuwig zal branden in de hel.

Hoe ouder hij wordt, hoe meer Jean Marie Piron zich ervan bewust wordt dat de tijd aan één kant van het leven steeds korter wordt. Omdat hij tot nog toe geen enkel bewijs heeft gevonden van een leven na dit aardse bestaan, heeft hij in zijn reeks “De tuin der lusten, remixed”, als metafoor, etheri­sche, broze, uitwaai­e­rende, door de wind verwaaide, kortstondig waarneem­bare wolkjes gekozen.

Hij stelt de zwart-wit tegenstel­ling van Hiëronymus Bosch in vraag, en doet dat aan de hand van fotogra­fi­sche procedés.

De voorna­me­lijk lichte negatief-beelden worden gespie­geld door de donkere positief-beelden. Zowel de donkere als de lichte foto’s vertonen tal van grijstinten, waardoor hij poneert dat donker niet enkel slecht is en licht niet enkel goed, maar alles een mengvorm is van beide.

Van eeuwig­heid is al evenmin sprake, want wanneer de camera een beeld heeft ingeblikt, wordt het enkel nog een herinne­ring aan wat eens was.

Hoewel Jean Marie Piron reeds in zijn jeugdjaren fotografie beoefende, is hij pas na zijn 50ste (midden jaren ’90) een analoge opleiding gaan volgen aan de kunstaca­demie te Mortsel.

Zo’n 10-tal jaren later schakelde hij volledig over op digitale toestellen. In 2021 viert hij zijn 25-jarig jubileum als fotograaf. Hij laat hier een paar beelden uit zijn groot archief de revue passeren. Zijn stijl is stilaan geëvolueerd naar een abstract realisme. Zijn foto’s getuigen van een ogenschijn­lijke simpli­ci­teit, maar verbergen soms toch een niet te schatten gelaagd­heid.